2018/04/9 | Berriak, Elkarrizketak, Euskaraldia
Nafarroa Garai mailan Euskaraldiaren koordinazio lanetan dabil Larraitz Amadoz, Euskaltzaleen Topaguneak Atarrabian duen egoitzan hain zuzen ere. Euskaraldia hedatu eta ekimena aurrera ateratzeko ematen ari diren pausuak azaldu dizkigu Larraitzek, besteak beste.
– Zein da momentu honetan zure eguneroko eginkizuna?
Oraintxe bertan herriz-herri gabiltza aurkezpenak egiten, Euskaraldiaren berri ematen diegu herritarrei. Deialdi orokor bat egiten da tokian tokiko euskara zerbitzutik eta herriko norbanakoei, eragileei, kolektiboei, eta Udalari gonbidapena luzatzen zaie. Aurkezpen hauen helbururik garrantzitsuenak Euskaraldiaren berri ematea eta batzorde bat eratzea izanen lirateke.
Euskara zerbitzua duten ia herri gehienetan izan gara orain arte, eta oso harrera ona egin digute. Leku askotan dinamika martxan jartzeko gogotsu daude, eta askok dagoeneko batzordea eratu eta izena eman dute egitasmoan. Iruñea, Lizarra, Lakuntza, Eguesibar, Galarreko Zendea, Irurtzun, Arbizu, Bidaurreta, Lesaka, Baztan, Aranguren, Egillor, Viana, Atarrabia, Esteribar… zerrenda geroz eta handiagoa bilakatzen ari da. Euskararen alde egotetik, haren alde egiteko urratsa askok eman dute.
– Behin herrietan batzordeak sortuta, zein da hauen lana?
Batzorde bat eratzeak, dinamika martxan jarriko dutela esan nahi du, konpromiso hori hartuko dutela alegia. Batzorde hauetako partaideak orotarikoak dira, herritar norbanakoak, hautetsiak, euskara teknikariak, eragileetako kideak. Batzordearen eginkizun nagusia dinamika herrira egokitzea da. Aurkezpena eta gero, bigarren saio bat egiten dugu batzordea osatu duten herrietan.
Bertan, Euskaraldia bitarteko, garai desberdinak lantzen ditugu: Euskaraldia nola gauzatu, nola zabaldu dinamika, norengana iritsi behar diren. Hau dena prozesu parte hartzaile baten bidez egiten da, saio arina izatea da gure xedea. Kronograma bat erabiltzen dugu batzordeko kideek egitasmoa koka dezaten.
– Imaginatzen dut hemendik eta Euskaraldiak hartuko dituen 11 egun horiek bitarte prestakuntza edo formazioren bat egonen dela parte hartzaileendako. Hala da?
Bai, halaxe da. Uda bitartean hainbat formazio saio eskainiko ditugu, batzordeko kideei zuzenduak izanen direnak. Hala ere, Euskaraldian parte hartu nahi duen edozein ongi etorria izanen dela adierazi nahi dugu Topagunetik.
Maiatza bukaeran, euskaraldiaren diskurtsoa lantzeko mintegi bat eginen dugu Iruñean eta saio honetara Nafarroako batzorde guztiak gonbidatuko ditugu. Oso topaketa interesgarria izanen da elkarren berri izateko leku aproposa izanen delako.
Eta bestalde, ekainaren erdialdean, Euskaraldiko ahobizi eta belarriprest bi figura garrantzitsuenen inguruko tailerra emanen dugu. Saio hau ere batzordeko kideei zuzendua izanen da, Euskaraldia iritsi bitartean beraiek ere prestatzaile izateko aukera izan dezaten. Iruñean eginen dira formazio saio hauek, hala ere, Euskal Herri mailakoak ere eginen dira, eta denetan parte hartzeko aukera izanen da.
– Noiz eta nola eman ahal izanen du norbanakoak izena ekimenean parte hartzeko?
Oraintxe bertan herrien izen ematea irekita dago. Apirilaren 8a bitartean herriek, eskualdeek, hiriek, izena eman dezakete dinamika martxan jarri dezaten. Euskaraldia.eus web orrialdearen bidez egin daiteke. Batzordeak, lehen esan bezala, guztiz irekiak dira partaideei dagokienez, ilusio eta gogoa duen oro ongi etorria izanen da.
Herritarren izen ematea, berriz, irailetik aurrera izanen da. Ahobizi eta belarriprest moduan izena emanen dute norbanakoek. Gainera, Tokian tokiko batzorde bakoitzak kudeatuko du herritarren izen ematea.
– Behin egitasmoa gauzatuta, zer edo zer pentsatua al du lan ildo honek etorkizunera begira?
Haimaka egun euskaraz, Euskaraldia alegia, etorkizunera begiratzen duen dinamika da. Hamaika egunetan pertsona jakin batzuekin euskara hitz egiteko ohiturak astintzeko helburua dugu. Zergatik ez dugu hamabi, hamahiru eta hamalaugarrenean jarraituko? Edota urteko 365 egunetan eginen?
Euskarak 365 egun proiektutik ateratako egitasmoa da Euskaraldia eta lan progresibo horri eutsi nahi dio dinamika berri honek. 2019an entitateek urratsak ematea bultzatu nahi da. Hamaika egun horiez haratago begiratu nahi dugu, ohitura horiek aldatuz eta mantenduz, etorkizunera begira.
2018/03/7 | Berriak, Elkarrizketak
«Sareak ehotzen» liburuaren egile den Amaia Kowasch dugu hilabete honetako elkarrizketatua. Ezkabamendiko presoei janaria eramaten zieten emakumeen inguruan ikertzen luze aritu ondotik, hementxe dugu egilea emaitzaz hizketan.
– Zerk piztu zizun Ezkabamendiko gotorlekura janaria eramatera zihoazen emakumeei buruzko interesa?
Nire amonaren historia beti buruan izan dut (liburuan agertzen da Carmen Fleta) eta ikusita omenaldi guztiak eta ikerketa gehienak gizonei zuzendutak zeudela, ikerketa proposamen hau egin nuen unibertsitate publikoan genero titulo bat ikasten nengoela. Poliki-poliki, sei urte ta gero ikerketa lan bihurtu da.
– Zer motatako emakumeak ziren? Ba al zuten ezaugarri komunik?
Presoei laguntzeko sareak ehundu eta elkarrekin antolatu ziren emakumeei eskeinia dago liburua, emakume guztiak ezberdinak dira, historia ezberdina daukate eta Ezkabara igotzeko baldintzak ezberdinak ziren baita ere. Emakume horiek, izan ere, dela beren ideologia eta elkartasunagatik dela ahaidetasunezko loturengatik, eginahalak egin zituzten preso horien Fuerteko egonaldia jasangarriagoa izan zedin.
Emakume horiek guztiak Asturiasen 1934koaren ondoren izan zen errepresioa ikusirik eta ondoren kolpe militarraren ondotik izan zena ere ikusita, San Kristobalgo presoei lagundu eta elkartasuna agertzeko mobilizatu ziren.
– Janaria eramaterakoan ezagutzen zuten elkar ala aldez aurretik ziren ezagunak eta elkarrekin hartu zuten janaria eramateko erabakia?
Bi kasu ezberdin dira. Alde batetik presoen senideak, estatuko puntu ezberdinetatik etortzen ziren beren senide presoen ondoan egoteko, bisitatzeko, janaria ekartzeko… eta beste aldetik, Iruñeko emakumeak daude. Emakume solidario eta militanteak, gehienak ideologia ezberdinetatik antolatu ziren presoei laguntzeko: sozialistak, komunistak, anarkistak eta emakume abertzaleen batzakoak.
– Zein izan da liburu hau egitea okurritu zitzaizunetik argitaratu arteko prozesuan bizi izan duzun momenturik bereziena?
Sei urte hauetan bizi izan ditudan momentu guztiak bereziak izan dira, emakume hauen senide bakoitzarekin erlazio ezberdinak sortu ditut, baina egia da Petra Irigoienekin, 107 urteko emakume abertzaleko kide zena, harreman berezia daukat gaur egun.
Argazkia: Diario de Noticias
2018/02/7 | Berriak, Elkarrizketak, Karrika
Iruñeko alkate den Joseba Asironekin elkartu gara oraingo honetan, eta alkate eta hiritar euskaldun den heinean, euskararen inguruko zenbait galderari erantzun digu.
– Ba al dakizu nor izan zen zu baino lehenagoko Iruñeko azken alkate euskalduna?
Ez, egia esanda. Pentsatzen dut Iruñeko jatorrizko euskara galdu zenean alkate euskaldunak ere desagertu zirela… momentuz behintzat. Jakin badakit, hala ere, Miguel Javier Urmeneta alkatea nahiko euskaltzalea izan zela, eta ahaleginak egin zituela zertxobait ikasteko.
– Zer-nolako bilakaera ikusi duzu zure bizitzan zehar Iruñean euskarari dagokionez?
Beno, orain dela 50 urte Iruñean euskaldunak baziren, baina normalean iparraldeko herrietatik etorritako euskaldunak ziren. Gero, poliki poliki, helduentzako eskolek eta D ereduko eskola eta ikastolek beren lana egin izan dute. Orain askoz ere euskaldun gehiago daude hirian, nire ustez, baina hizkuntzaren erabilerari dagokionez zorra galanta dugu.
– Gaur egun, bizi al daiteke euskaraz Iruñean?
Ez. Asko falta zaigu horretarako, egia esanda. “Agian, agian, egün batez…”, kantak dioen bezala… batek daki.
– Hizkuntzen gaiarekin jarraituz, erantzuten al diete instituzioek biztanleriaren premiei?
Ez. Inoiz ez dute egin. Egia esanda, hamarkadetan zehar hiritarrak izan dira instituzioen kontra etengabe jo behar izan dutenak, lorpen txikiak eskuratzen joateko, ahalegin handiz gainera. Orain euskaldun eta euskaltzale asko iritsi dira instituzioetara, gauzak aldatzeko asmo irmoarekin, eta UPN-PSN partiduek zer nolako jarrera duten euskararekiko argi gelditzen ari da, berriro ere.
– Eta azkenik, ba al dago zure ustetan Iruñean euskararen egoera diglosikoarekin bukatzeko estrategiarik?
Ez dut uste. Baina hori da, zalantzarik gabe, inoiz serioski hartu beharko dugun erronka, euskarak behar du eta.
2018/01/15 | Berriak, Elkarrizketak, Karrika
Amets Arangurenekin bildu gara gaurkoan, duela hiru hilabete Karrikirin lanean hasi zen gaztea Euskaraldia ekimeneko koordinatzaile lanetan dabil Iruñea mailan. Zein izanen da bere ustetan Euskaraldia bezalako ekimenak gazteengana heltzeko biderik onena?
1. Bertan lanean hasi baino lehen, zer uste zenuen zela Karrikiri?
Egia esan txikitatik ezagutzen dut Karrikiri, baina denda bat zela pentsatu izan dut beti. Banekien ez zela edonolako denda, bazuela zerbait beste denda askok ez zutena, baina ez nekien zehazki zer.
2. Eta orain, barruan lanean zaudela, ezagutzen ez zenuen Karrikiriren zer jardun deskubritu duzu?
Lehenengo egunetik hasi nintzen benetan Karrikiri zer zen ikusten eta ikasten. Elkartea eta, aldi berean, bertako langile zein bazkideak ezagutzen hastean hasi nintzen dendaren atzean dagoen guztiaz jabetzen. Karrikiri Elkartea ez da denda soil bat, bere izenak berak esaten duen bezala elkarte bat da, euskaratik eta euskaraz lanean ari den elkartea. Iruñean euskara eta euskal kultura sustatzea eta honetarako eremuak sortzea xede nagusi duena. Kanpotik ikusten den denda elkartearen zatitxo txiki bat besterik ez da.
3. Zeintzuk dira zehazki zure zereginak?
«Euskarak 365 egun» egitasmoak aurkeztu berri duen Euskaraldia ekimenaren koordinazio lanetan nabil Iruñea mailan, eta ekimen honek 2018an hartuko dituen 11 egun horietarako 16 urtetik gorako jendarte euskalduna kontzientziatu eta aktibatzea du helburu nagusi. Euskaraldia Euskal Herri mailan egiteko planteaturik dagoen ekimena denez, Iruñetik kanpo egiten diren bileretara joatea ere tokatzen zait batzuetan: Atarrabia, Gasteiz, Andoain, Donostia…
Horrez gain, «Karrika» aldizkariko elkarrizketak egiten ditut, hau salbu.
4. Zeregin horietakoren bat duzu gogokoago?
Maite dut bilerak egin ondotik Karrikiritik pasa eta bertan hitz egindakoa koordinatzaileekin komentatzea, haiek ere euren ikuspuntua eta ideia berriak ematea…
Hortaz aparte, Euskaraldiaren inguruko bileretan oraindik berria naizenez, batzuetan galdurik sentitzen banaiz ere, asko gustatzen zait beste herri zein hirietan ekimena aurrera nola eramaten ari diren ikustea, ideiak hartzea eta honetan eskarmentu gehiago duen jendearen lan egiteko modutik ikastea.
Karrikako elkarrizketak prestatzea ere gustuko dut.
5. Karrikiriko gainontzeko lankideekin nola bideratzen duzu harremana? Koordinaziorik bada?
Oso giro ona dago lankideen artean Karrikirin (nik daramadan denboran, behintzat). Koordinazioari dagokionez esan daiteke bakoitza bere gauzetan badago ere, koordinatzaileak beti duela dena kontrolpean dendaren fondoan ikusten den kortinaren atzean. Bera arduratzen da, nirekin bederen, bilera guztien berri emateaz, gauzak zer moduz doazen galdetzeaz eta edozein duda argitzeaz. Arduradunak ere ematen ditu orduak kortina horren bestaldean, Karrikirin eginen diren proiektuen berri ematen, dena ongi doala kontrolatzen, ideia berriak proposatzen eta gomendioak ematen.
Gainera, Karrikiritik at ere ekimenaren antolaketarako elkarlanean aritzen naiz Euskaltzaleen Topaguneko langile den Larraitz Amadozekin eta harekin ibiltzen naiz gehienetan bileratan.
6. Gazte jendeak ezagutzen al du Karrikiri? (Ezezkotan..) Zergatik eta zer egin beharko litzateke zure ustez gazteengana hurbiltzeko?
Egia esan ez dut uste Iruñeko gazteriak Karrikiri zer den dakienik. Denda bat besterik ez dela uste du gehiengoak. Beharbada proposatzen dituen ekimenak ez daudelako gazteriari espresuki zuzenduak. Izan ere, gaur egun euskara eta euskal kultura sustatzeko esparruetan proposatzen den ia ezer ez dago gazteriari edo gazteriak dituen kezka edo beharrei zuzendua.
Aurreko egunean, adibidez, Iruñeko Maravillas gaztetxeko bi kideri egin nien elkarrizketa. Haiekin egon nintzenean eta Euskaraldia ekimenaren berri eman nienean, berehala eskaini zidaten gaztetxea Euskaraldiaren aurkezpena egiteko. Argi dago gazteriarena ez dela interes falta, baizik eta mota honetako elkarteek ez dutela beharbada gazteengana iristeko komunikazio estrategiarik egokiena aukeratzen, eta horregatik ez direla horrelako ekimenak haiengana heltzen. Nik, ingurune euskaltzalea dudan 19 urteko iruindarra izanik, dudan jartzen dut Karrikirin egonen ez banintz Euskaraldia benetan ongi zer den jakinen nukeenik.
Gazteengana iritsi ahal izateko ikusten dudan bideetako bat da gazteek egin dezatela lan, esan nahi baita, ni Euskaraldia bezalako ekimen bateko koordinatzaile izanik, gaztea naizen heinean errazago daukat hurrengo hausnarketa egitea: zer esan beharko lidakete niri horrelako ekimen batean parte hartzeko? edo nondik iritsiko litzaidake niri Euskaraldiaren inguruko informazioa? Laburbilduz, gazte jendeari gazte jendearengandik iristen zaio gehiena, hortaz, gazteriari eman behar zaio aukera horrelako lanetan hasteko.
219. Karrika
2017/11/2 | Berriak, Elkarrizketak
Bi hilabete dira Alde Zaharreko zenbait gaztek Nabarreria plazako Rozalejo jauregia okupatu eta gaztetxe bilakatu zutela. Buru-belarri dabiltza Maia eta Nahia eraikinaren moldatze eta txukuntze lanetan. Orain arte egin duten lanaz gain, dena ongi badoa aurrera eramanen dituzten hainbat proiekturen berri ere eman digute.
-Zergatik erabaki zenuten Rozalejo jauregia okupatzea?
Rozalejo jauregia, Nabarrerian kokaturik, auzoko puntu erreferentea da, eta sinbolikoa ere, duela hamar urte okupatua izan zelako. Hasieratik jakin izan dugu zein erronka den, halako leku masifikatuan kokatzea. Soberako jarduera eta jende kontzentrazioa egon ohi den leku batean, ekarpena egiteko bakarrik kokatu gintezkeen. Problematikari aurre egiteko. Eta asmo horrekin etorri gara. Plazan ematen den kontsumismoaren eta aisialdi ereduaren aurrean, alternatibak bilatzea dugu helburu, eta zentzu horretan ere, leku estrategikoa dugu Nabarreria plaza. Balio handikoa den eraikin hau zabaldu nahi izan dugu. Ordua da geure eremuak berreskuratu eta auzo eredua herri mugimenduaren bidez eraldatzeko. Urteak eta urteak hutsik eta usteltzen ari zen eraikina berpiztu nahi izan dugu.
-Zer ari zarete egiten momentu honetan gaztetxean?
Eraikina moldatzen ari gara. Mota anitzetako jarduerak burutu ahal izateko, lehendabizi espazioa moldatu beharra dago, eta sartu ginenean guztiz utzia eta zikina zegoen. Oraingoz, sarrerako solairua eta lehen eta bigarren pisuetako gelak garbitu, margotu, eta txukundu ditugu. Honezkero hitzaldiak eta beste motatako jarduerak burutu ahal izan ditugu. Eta aurrera goaz, auzolanen bidez espazioari pixkanaka forma emanez. Beheko bodegan Herri Palestraren proiektua dugu (kirolaren bidez, ahalduntze kolektiboa eta kontzientzia politikoa bultzatuko duena), eta bertan gaude orain, eremu hori prestatzen. Argia jarri, altzairuak lortu, eta bereziki kolektibo ezberdinen bilerak burutzeko beharrezkoa dena izan dugu lehentasun. Bertso eskola martxan dugu, eta euskara klaseak burutu izan dira ere, Sasoia jubilatuen elkartearen eskutik. Formakuntza saio ezberdinak ere egin dira (migrazio politika, iraultza sobietarra, herri maputxea…) eta azkeneko jarduera, bizilaguna den Pakitaren hitzaldia izan da. Oso hunkigarria izan zen, espainiar guda zibila eta Frankismoa bizi izan dituen auzoko lagunaren errelatoa entzun ahal izatea. Horrez gain, geroz eta kolektibo eta talde ezberdin gehiago etortzen ari dira Gaztetxean inplikatu eta haien jarduerak bertan egitera. Guretzako oinarrizkoa da, herri mugimenduaren arteko saretzea eta indartzea Gaztetxean eta Gaztetxearen bidez ere burutu ahal izatea.
-Zein da okupazio honek auzokideen partetik izan duen erantzuna? Eta instituzioen partetik?
Auzokideen babesa eta esker ona sentitu dugu. Lanean izerditzen eta proiektua aurrera eramaten ikusi gaituztenetik bereziki, babes handia sentitu dugu. Jende mordoa eta oso anitza gerturatu zaigu (auzokideak eta auzokideak ez direnak ere), jakin minez, eta zorionak emanez. Horrek asko lagundu digu aurrera egiten. Motibatu gaitu, indarrez bete. Espazioa errekuperatu izana eskertu digute, bizilagunenganako errespetuz jokatu izana eta baita gainontzeko taldeekin burutu izan den elkarlana ere. Rozalejo jauregiari bizi berri bat eman izanak oso harrera ona izan du auzokideen artean, eta izan dira ere, espazioaren moldaketan inplikatu diren bizilagunak. Beldurrak beldur, geuregana etorri eta babesa eman digutenak.
Instituzioen aldetik ez dugu berri handirik izan. Nafar gobernuak ez du gurekin hitz egin nahi izan eta oraingoz, maila publikoan jakinarazi dutena da guk dakiguna ere: helegite bat jarri dutela eta gu kanporatzeko prozedura bati hasiera eman diotela.
-Zer leku du euskarak gaztetxean?
Iruñeko Alde Zaharrean kokatuta argi daukagu zein testuingurutan mugitzen garen eta honetan euskarak daukan egoera. Gaztetxearen proiektuan agertzen den bezala gaztetxe euskaldun bat eraiki nahi dugu. Giro ez euskaldun batean, gurea sentitzen dugun hizkuntzari esparru berri bat ireki, libre mugitu dadin. Hori da geure erronka. Honetaz gain, gaztetxearen egoera hurrengoa da: gehiengoa euskaldunak gara baina badira ere euskara ez dakitenak, eta, aldi berean, honen sustapena aldarrikatzen dutenak. Denen artean gure helburuak lortzen saiatzen gara, nahiz eta bidean zailtasun askorekin topo egiten dugun. Autokritika moduan esan beharra dugu, bizi izan dugunaren aldetik, zailtasun handienetarikoa eta gure gain hartzen dugun akatsa, euskaldunok eragiten dugula. Ohitura kontua dela medio edo testuinguruak guregan duen eraginarengatik erdarara jotzen dugu sarritan. Honek ez du gaztetxeko giroan laguntzen eta prozesua asko oztopatzen du. Honetan galtzaile denok eta euskara bera ere. Beste aldetik, euskara ez dakitenen aldetik apustu handia ikusten dugu eta horrek benetan aberasten gaitu.
-Dena ongi badoa, zein dira etorkizunean aurrera eramatea pentsatuak dituzuen proiektu eta jarduerak?
Hamaika proiektu ditugu buruan, ilusio handia dugu. Herri palestra edo kirol-gunea, zinema aretoa, liburutegia, zirku-gunea… eta bereziki, inplikatzen ari diren kolektibo eta taldeek antolatu nahiko dituzten jarduera ezberdinak aurrera eraman ahal izatea. Ildo politiko eta sozial ezberdinak jorratu eta elkar-borrokak elkarbanatzeko gunea, denon arteko topalekua. Eta orain den bezalaxe ere, belaunaldien arteko gertutasuna. Ikuspegi kolektibo eta askatzailea sustatu eta guztiok bizi ditugun problematikak hausnartu, ahalduntze prozesuak bultzatu, elkarrengandik ikasi, elkar elikatu eta hazi. Aisialdi eta kontsumo eredua kolokan jartzen dituzten jarduerak garatu, alternatibak jorratuz. Ingurua eta bizilagunak zaindu. Geroz eta jende gehiago erakarri, eta proiektua ahalik eta zabalen eta anitzen izan dadin sustatu nahi dugu, teoriatik praktikotasunera ahalik eta gehien gerturatuz. Kontraesan asko eta lan eta erronka asko ditugu aurretik. Bai barnerantz eta bai kanporantz ere. Eta kanpotik jasotako babes eta indar guztia oso beharrezko dugu. Eskerrak eman nahi dizkizuegu prozesu korapilatsu honetan lagundu gaituzuen guztioi, eta baita gaztetxera gerturatu zaitezten animatu. Bihotzez, eskerrik asko!
2017/10/5 | Elkarrizketak, Karrika
Marta Chamorro heldu berria da Iruñeko Euskara Teknikari lanetara. Lehenago ere lanbide honetan zaildutakoa, Iruñean lanik ez zaiola faltako jakin badaki. Egoera horretan, esku bete lan dabilela, eta bere burua kokatzen dagoela, minutu batzuk lapurtu dizkiogu bera hobeki ezagutzeko. Guk ere ideia, asmo eta proiektu ugarirekin hasi dugu kurtsoa. Eta Marta bidaide izango dugu. Beraz, hartu arnasa eta aurrera
1.- Zein da zure historia pertsonala euskararekin?
Gisa horretako galderak buruz-buru ditugunean, erantzun eder eta biribil bat emateko beharra sentitzen dugula uste dut. Nahiz nirea ez izan inorri efektu pizgarririk eragiteko modukoa, zintzoa, bederen, bada. Ez naiz euskarak ematen digun mundu ikuskeraz mintzatzen ahal, hori oharkabean bizi baitut eta horren inguruan anitz jende mintzo baita. Nik begietan dut, ageri-agerian, euskararen normalizazioan bizitzen ari garen garaiaren garrantzia eta jokatzen ari garen rolaren ardura. Ez gara lekuko, osagai aktibo baizik. Amaren familian euskara noiz galdu zen ere ez dakit zehazki, aitarenean, aldiz, amatxi izan zen transmisioa eten zuena. Hori iraultzen ari da eta bitxia iruditzen zait horren nabarmen sentitzea. Gurasoei dena zor diet, beraiek hautatu baitzuten D eredua eta Pernando Amezketarraren bideoak erosten baitzizkidaten, kar kar. Eskolan euskaldundurik, kalea behar dut euskaraz aritzeko, baina trukean hasia naiz, bertze batzuk bezala, euskara etxera itzultzen. Hizkuntzarena, norabide bakarreko prozesua ez dela erakusten ari gara, nolabait.
Barrurago jotzen badut, jakin badakit bizitzeko hamaika modu badirela, hizkuntza batean zein bestean, baina euskararik ez banu… kostatzen zait nire bizimodua irudikatzea. Erabaki potoloak hartu ditudanean, beti izan da euskara erdi-erdian. Ikasketak hautatzerako garaian, besteak beste, ez nuen erabat argi zer ikasi, baina oso argi nuen euskaraz ikasiko nuela. Lan-munduaren atarian nintzelarik, ate bat baino gehiago aurrean eta euskararena ireki nuen.
2.- Iritsi berria zara teknikari postu honetara. Zer egoera topatu duzu?
Postu berri bat hartu dut jada horren berria ez zaidan ogibide honetan, bai. Ez dakit zerbitzu eratu berria ala eraberritua den, baina era berri bat urratzen saiatuko naiz.
Bertze batzuekin alderaturik, sekulako atzerapena daramagu. Badugu, beraz, aski lan.
3.- Zer asmo eta proiektu duzue esku artean?
Ez dakit ez oten den sobera goiz galdera horri erantzuteko, kar kar kar. Hemen badira bi jokaleku nagusi. Batak barrura begira jartzen gaitu, udal barrura. Eta, besteak, udalerrira begira. Herritarrek udal administrazioarekin dituzten harremanetan euskara erabili ahal izateko hainbat tekla ukitu behar dira. Baina, hortik harago, euskarak funtzio guztiak hartzeko eta erabilera alor guztietan areagotzeko, pianoa osorik jo behar dugu.
4.- Udal eta Euskaltzaleen Topaguneen arteko harremanak, nolakoa izan beharko luke zure ustez? Zein lan eta erantzukizun dagokio bakoitzari?
Sarria, ugaria eta erraza. Elkarlanerako prest azaltzea ezinestekoa da. Administrazioak eragin-ahalmen mugatua du. Ez dut esan nahi ahalmen eskasa duenik, baizik eta bera bakarrik ez dela nahi duen tokietara ailegatzen ahal. Hortaz, gizartean eragin nahi badu, hobe du herritarrekiko ahalik eta lotura estuen edukitzea. Udalak plangintza bikaina prestatzen ahal du, baina herri-dinamika oinarrian ez badu, litekeena da benetako eraginik ez izatea. Halaber, herritik sorturiko ekimenei babesa eman behar die.
5.- Baduzu liburu, musika gomendiorik?
Idazkera samur batekin gozatzeko, Mailux Legorbururen Maitatua izandu banintz. Musika gomendiorik ez dut, baina poz-negarretan urtuko nintzateke Kuraia berriz ere eszenatoki gainean ikusiko banu. Baina, lasai, Durangoko azoko ate joka dugu.
